AZIZ+CUCHER

-ISBN: 84-87882-19-6
-Data: 2002. Edición bilingüe: galego-inglés.
-Fotografías e texto: Aziz + Cucher
-Ilustracións en cor. 64 páxinas.
-Formato: 11 x 15 cm. Encadernación rústica.
-Prezo: 9 €

english below

“As Formas manifestábanse soamente ao sufrir metamorfoses. Cada forma tiña a súa propia e perfecta distinción sempre e cando mantivese esa particular forma, pero todos sabían que un momento máis tarde podía converterse noutra cousa. No tempo de Europa e Io, o veo da epifanía aínda operaba. O touro muxinte e a vaca tola aparecerían novamente como Deus e Doncela. Pero co paso de xeración en xeración, a metamorfose fíxose máis difícil, e a natureza fatal da realidade, a súa irreversibilidade, máis evidente”

No espacio cibernético convertémonos en información, unha corrente numérica que pode ser manipulada e cambiada a vontade. A medida que as posibilidades de dixitalizar a materia ata os niveis máis recónditos se fan cada vez máis reais, o espacio cibernético convértese no noso mundo, xa non é máis unha fantasía distante e allea. Somos agora parte del, en infinita transformación e reconfiguración. O que temos que aceptar é que o resultado destas metamorfoses non sempre pode predicirse ou controlarse con exactitude.

Unha vez que o corpo e mais a mente se dixitalicen ata o derradeiro átomo e a derradeira fracción de memoria, ¿habemos ser daquela os habitantes dun espacio de razón pura? ¿Haberá lugar para a alma no íntimo intersticio entre hardware e software? Queremos crer que si o haberá, se cadra nun recuncho minúsculo que se resiste á razón e que se mantén teimudamente irracional.

Nestes tempos post-Darwinistas en que adquirimos os medios para dar forma á evolución e re-crear o mundo a vontade, non podemos dotar este novo universo coa razón pura dos díxitos e dos algoritmos. Temos que fornecelo tamén con emocións e cun sentido de todo aquilo que é inescrutábel e que debe ficar no misterio. Un mundo sen misterio seguramente ha ser máis conveniente, pero non terá beleza e poesía tal como as coñecemos.

As diversas series que conforman o noso traballo dende 1992 ata hoxe son un intento de crear imaxes que dalgún xeito se enfronten á nosa realidade, aceptando os instrumentos que nos ofrece a tecnoloxía e asemade tratando de atopar unha poesía visual que poida ser fonte de emocións e de misterio.

Roberto Calasso, As Vodas de Cadmo e Harmonia

Tal como testemuña o parágrafo anterior, nos tempos da antigüididade seica viviamos confortabelmente coa idea da metamorfose. Co avance progresivo das ciencias dende o Renacemento ata o positivismo do século XIX, desaparece a idea dun universo mutábel, substituída por unha realidade fixa e cuantificábel. Sen embargo, nunha nova volta do círculo, parece que hoxe en día, cando aceptamos e celebramos os avances en computación, nanotecnoloxías e enxeñería bioxenética, regresamos a unha visión do mundo que semella mutábel por completo. Ovidio, no primeiro verso das Metamorfoses di “Canto acerca de corpos que cambiaron en varias formas”; a diferencia entre a antigüidade e a nosa era é que namentres os seres de Ovidio se transformaban dunha forma coñecida a outra forma coñecida, nós estamos a punto de transformarnos de formas coñecidas cara a formas descoñecidas.

Cando Breton, no primeiro manifesto surrealista escribe “Creo na futura resolución destes dous estados – aparentemente contradictorios- que son o sono e a realidade nunha especie de realidade absoluta, a surrealidade”, non tiña forma de imaxinar o espacio cibernético do noso tempo e a plasticidade consecuente da dixitalización. Segundo o arquitecto e pensador Marcos Novak, o espacio cibernético (Cyberspace) é o lugar onde “os soños conscientes se atopan cos soños inconscientes, unha paisaxe de maxia racional, de razón mística…”

AZIZ+CUCHER, Nova Iork 2002

Forms would become manifest insofar as they underwent metamorphosis. Each form had its own perfect sharpness, so long as it retained that form, but everybody knew that a moment later it might become something else. At the time of Europa and Io, the veil of epiphany was still operating. The bellowing bull, the crazed cow, would once again appear as god and girl. But as generation followed generation, metamorphosis became more difficult, and the fatal nature of reality, its irreversibility, all the more evident.”

Roberto Calasso, “The Marriage of Cadmus and Harmony”

As can be seen from the quote above, it seems that in ancient times we lived comfortably with the idea of metamorphosis. With the progressive advance of Science since the Renaissance and up to the triumph of Positivism in the XIXth century, the idea of a mutable universe dissapears,to be replaced by a cuantifiable and fixed reality.
It seems, though, that nowadays, in a new turn of the circle, as we accept and celebrate the new advances in computer science, nanotechnology, and biogenetic engeneering, we have returned to a vision of the world as entirely mutable.
The first lines of the “Metamorphoses” of Ovid read ” Of bodies chang’d to various forms, I sing “, the difference between the ancient times and ours is that while the creatures in Ovid transformed themselves from known forms into other known forms, we are poised to be transformed from known forms into unknown ones.

When Breton, in the first surrealist manifesto wrote that he believed ” in the future resolution of these two states – apparently so contradictory – that are dream and reality in a sort of absolute reality, surreality.” he had no way of imagining Cyberspace, which according to the architect and theorist Marcos Novak is the place “where conscious dreaming meets subconscious dreaming, a landscape of rational magic, of mystical reason…”.

Cyberspace is the place where we become information, a stream of data that can be manipulated and changed at will. As the
possibilities of digitalization at every level of matter become more and more actual, Cyberspace becomes our world, no longer a distant and alien fantasy.We are now part of it, body and mind, in endless transformation and reconfiguration. What we have to accept is that the outcome of such metamorphosis cannot be always predicted or controlled.

Once both the body and the mind have been digitized to the last atom and the last bit of memory, will we be the inhabitants of a space of pure reason? Will there be room for a soul in the interstice between hardware and software? We want to believe that there will be, perhaps a tiny space that resists all reason and remains
stubbornly irrational.

In these Post-Darwinian times, as we acquire the means to re-create ourselves and the world at will, we cannot endow the new reality with pure reason only, as demanded by the logic of digits and algorythms. We must also endow it with emotion and a sense of all that which is inscrutable and can only remain mysterious. A world without mystery will certainly be more convenient, but perhaps without beauty as we now know it.

All the series in our collaborative work from 1992 to the present are but an attempt to create images that somehow confront our reality; accepting the new instruments offered by technology while at the same time trying to find a visual poetics that can be a source of mystery and emotion.

Aziz + Cucher, New York, 2002