see below
-ISBN: 84-404-5693-X
-Data: 1989. Edición bilingüe : galego-inglés.
-Fotografías e texto: Vari Caramés
-Ilustracións en bitono. 64 páxinas.
-Formato: 22 x 16 cm. Cartoné forrado en tea.
-Prezo: 16 € ESGOTADO
EDICIÓN ESPECIAL:
-Papel baritado 19 x 13 cm.
-100 copias numeradas e asinadas polo autor.
-Acompañada do libro Vari Caramés.
-Prezo: 60 € ESGOTADO
Teño que ir ao oculista axiña, o can rompeume os lentes e a miña lixeira miopía vai en aumento. É para min un pracer nalgunhas ocasións o non ver completamente, pois esas imaxes xeran as miñas visións favoritas. Onte había néboa e non puiden facer fotografías. Non tiña a cámara nin tiña película. Oxalá fose mentira e fixese esas fotos pero non estaba alí e isto é fundamental, o mesmo que o futbolista, hai que “estar alí” para meter o gol.
O azar e o talento intuitivo son armas imprescindíbeis para min e, por suposto, para as miñas fotografías.
¿De que podería falar? ¿Das miñas fotografías favoritas? ¡Uf! ¡Moitísimas! pero non só admito ter influencias de moitos fotógrafos senón tamén de moitas áreas creativas e de moitas persoas, da “vida” en xeral.
A fotografía é igual que calquera outro tipo de expresión (artística), aínda que non comprenderei xamais o significado da palabra “Arte”, e moito menos o de “artista”.
Abúrrenme moito todo tipo de intelectuais (sobre todo os que tratan temas fotográficos).
Son escéptico por natureza, aínda que non pesimista, procuro rir o máis que podo (encántame o sentido do humor na vida).
Nas miñas fotografías hai inevitabelmente unha fixación: a xanela, que é, na maioria dos casos, imaxinaria.
Xanela como símbolo do mirar, do esculcar, do ver o mundo, ou a vida como “a través de”, “de dentro cara a fóra”, “de fóra cara a dentro”.
Creo que nunca se mira o suficiente ao fondo das cousas, nin tan sequera á superficie, e é en todo isto onde está a maxia, o soño…
Calquera persoa pode tirar unha foto e isto é magnífico, polo tanto é un instrumento popular (para min, por suposto, non influirá xamais o modelo da cámara na calidade da foto).
Gústame a súa versatilidade e poder de reprodución.
A vida para min é unha viaxe. O outro día lin nun libro unha frase preciosa coa que me identifico: “Son fillo do camiño, caravana é a miña patria e a miña vida, a máis inesperada travesía”. Amin Maaluf.
Opino que todo está feito e inventado hai tempo. Polo tanto sobran definicións, fórmulas, estilos, etc.
Particularmente sinto unha fascinación especial polo intemporal, indefinido, etéreo e vello. Nunca me gustaron os traxes novos. Prefiro as abstraccións e os defectos con efectos.
O misterio é a néboa das cousas, de todo o que nos rodea. Encántame o que non podo ver. Quédome co íntimo, cun aroma, unha fragancia, unha ausencia.
Todo isto non son máis que contradicións pero precísoas para poder vivir. Poida que a vida sexa unha especie de álbum de lembranzas no que cada páxina está preñada de existencias.
¡Oxalá que nunca falten as existencias!
Vari Caramés
I must go to the oculist at once, the dog broke my glasses and I’m getting more and more shortsighted. Sometimes it’s a pleasure for me not to see perfectly because those imperfect images generate my favourite visions. It was foggy yesterday and I couldn’t take any pictures. I didn’t have a camera and I didn’t have a film either. I wish it weren’t true and I could have taken those pictures but I wasn’t there and that’s essential, like the football player, you have “to be there” to score the goal.
Chance and intuitive talent are indispensable weapons for me and, of course for my photos.
What could I talk about? My favourite photographs? Oh! A whole lot! Of course I admit not only the influence of many photographers but also of many creative areas, many people and “life” in general.
Photography is like any other (artistic) expression, although I will never understand the meaning of the word “Art” and even less the meaning of “artist”.
I always get bored with “intellectuals” (especially those who speak about photography).
I’m sceptical by nature though not pessimistic, I try to laugh as often as I can (I love the sense of humour in life). In my photographs there is always a fixation: the window, which in most cases is an imaginary one. The window as a symbol of watching, scrutinizing, seeing the world or life as if “through”, “from inside, from outside”.
I think people never see things in their depth, and not even in their surface and that’s where magic is, where the dream is…
Anybody can take a picture, and that’s great. Therefore it’s a polular instrument (for me the model of the camera will never have an influence on the quality of the photo).
I like it to be versatile and capable of reproduction. Life is a journey for me. The other day I read in a book a beautiful statement I identify myself with: “I’m a child of the road, a caravan is my country and the most unexpected vogaye my life is”. Amin Maalouf.
In my opinion everything has already been done and invented a long time ago. That’s why definitions, formulas, tyles and so on are not needed anymore.
I’m particularly fond of everything intemporal, indefinite, ethereal and oid. I’ve never liked new suits. I prefer abstractions and deffects with effects.
Mystery is the mist of things, of everything around us.
I love what I cannot see. I’d rather keep the intimate, a smell, a fragrance, an absence… All these things are just contradictions but I need them to keep on living Maybe life is a kind of memories album whose pages are pregnant with experiences.
Let’s hope experiences never die!
Varí Caramés
cefvigo 